Wiara przez miłość działająca – rekolekcje dla osób świeckich
W dniach 16-18 listopada w naszym klasztorze odbyły się rekolekcje, które prowadził karmelita bosy o. Rafał Prusko OCD z Czernej. Wzięło w nich udział 20 osób świeckich pragnących pogłębienia swojej relacji z Panem Bogiem i z ludźmi. Były to rekolekcje w milczeniu, które sprzyja usłyszeniu i rozważaniu Słowa Bożego.
W święto Matki Bożej Miłosierdzia o. rekolekcjonista wskazał na Maryję, która jest Pełna Łaski i jako Uczennica Ducha Świętego jest wzorem postawy słuchania.
Jak wspominają uczestnicy:
Wstępem do rozważań nt. „Wiara, która działa przez miłość” było pytanie z Ewangelii dnia (Łk 18,8) „Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” Prowadząc rozważania nt. w czym wiara może i powinna się wyrażać, o. Rafał wskazał przykład natrętnej wdowy i natrętnego przyjaciela, których postawa, prośba i wiara nie mierzy się ludzkimi czynnikami- jest natrętna i zakłada, że „Bóg nie może mi nie pomóc”. Wskazując m.in. na Ap 3,19 i Mt 4,17 rekolekcjonista dodał, że w wierze należy być gorliwym i trzeba nawrócić się czyli zmienić myślenie – nie myśleć tylko „po ludzku”. Postawę prostego spojrzenia i zawierzenia, pokory i wytrwałości kształtuje się na modlitwie, która może/powinna być „godziną wewnętrznej śmierci” –aktem woli, rezygnacji z własnych planów, z odpoczynku, relaksu czy z przyjemności. Opierając się na badaniach o. Rafał podkreślił, że warunkiem trwałości małżeństwa jest „pieczęć wspólnej modlitwy” małżonków.
Życie chrześcijanina polega na fascynacji Osobą Jezusa i na pozwoleniu Mu- przez wiarę- się poprowadzić. Wierząc, przyjmujemy Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem; zdolność postrzegania tej prawdy daje nam rozum oświecony wiarą- a „najlepiej widzi się świat przez chrześcijańskie okulary, czyli przez Chrystusa” (zob. Katecheza Benedykta XVI o św. Hilarym). Prawdę, którą jest Jezus Chrystus, możemy odnaleźć w Jego Słowie. W parze z Prawdą powinna iść Miłość, która dla człowieka wiary wyraża się w umiejętności dawania siebie w ofierze. Największym wrogiem duszy jest zniechęcenie, które jest „gorsze” od grzechu ciężkiego, bo grzech jest „widoczny” a zniechęcenie jest „osobiste” i mało widzialne dla innych. Lucyfer, który wybrał zniechęcenie (nie chciał dalej służyć Panu Bogu) oferuje współczesnemu światu „diabelskie cymesiki” (błyskotki, gadżeciki, przyjemności ciała, klejnoty, ciuchy, tytuły naukowe, dostojeństwa…), które służą do „przekabacania” ludzi.
W roku obchodów 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości o. Rafał zacytował wiersz „Dajcie, co polskie”, kończący się słowami: „Dajcie mi tylko to, co jest polskie/ Co katolickie, co tylko Boże!/ A wtedy moje stargane życie/ Z Chrystusem w nowe wartości złożę”- (Wiesława Socha, w: Nasz Dziennik, 24.10.2001)
Wiara przez miłość działająca domaga się czynnego, uważnego zaangażowania-tak jak Miłosierny Samarytanin, który będąc w drodze (do swoich spraw) zauważył człowieka w potrzebie, zatrzymał się, pochylił się, opatrzył rany, zawiózł do gospody…i zatroszczył się o należytą opiekę, dając pieniądze na ew. wydatki z zastrzeżeniem „co nadto wydasz-oddam tobie” (zob. Łk 10, 30-37). Istotą chrześcijaństwa jest dawanie, pomaganie innym z pasją tzn. więcej niż „normalnie” ludzie z siebie dają.
Ważne jest trwanie w wierze- w tym, w co uwierzyliśmy; kiedy zawołasz- Bóg odpowie, bo jest On bardziej skłonny do dawania niż my do proszenia- mówił o. Rafał. Gdybyśmy wiedzieli jaki jest Bóg, prosilibyśmy jak Samarytanka przy studni „Panie, daj mi tej wody, abym już nie pragnęła…” – J 4,15. Otwarcie serca na Boga, na Jego Miłość otwiera serca także na bliźnich.
Nauki rekolekcyjne były dopełnione modlitwą, której centrum stanowiła Eucharystia. Uczestnicy rekolekcji mieli okazję modlić się przed Obrazem Matki Bożej Łaskawej w pięknej, krzeszowskiej bazylice oraz w klasztornej kaplicy. O. Rafał Prusko hojnie siał Słowo Boże cytując fragmenty Biblii Tysiąclecia, których sens tłumaczył i uzupełniał przekładem grecko-polskim oraz przekładem na język polski Biblii Pierwszego Kościoła. Cisza rekolekcyjna oraz atmosfera klasztoru sprzyjała trwaniu w modlitewnej zadumie nad bogactwem przekazywanych treści. Ponadto był czas na spowiedź lub rozmowę duchową- za co rekolektanci w godzinie dzielenia też dziękowali o. Rafałowi. Na ręce s. Pauli – opiekunki rekolekcji – szczególne podziękowania skierowano także do Sióstr Benedyktynek, które już od kilku lat użyczają gościny w klasztorze na różnego rodzaju rekolekcje. Więcej na ten temat w zakładce: rekolekcje i warsztaty
tekst: Brygida Gucwa
Zdjęcia; Piotr Popowicz
Uczestnicy rekolekcji przybyli z Wrocławia, Krotoszyna, Krakowa, Katowic, Brzegu Opolskiego, Świdnicy, Świebodzic, Legnicy, Chełmska Śląskiego, Witkowa i z Kamiennej Góry.